ICMP Tuzla - Identifikacija posmrtnih ostataka žrtava genocida ekshumiranih iz masovnih grobnica širom Podrinja - Foto Almir Arnaut
Da se nikad ne zaboravi ...
#29
RATNI ZLOČINCI U REPUBLICI SRPSKOJ: KO SU LJUDI U VAŠEM SUSJEDSTVU?
Pod naslovom “Ko su ljudi u vašem susjedstvu” i nadnaslovom “Ratni zločinci u RS”, Međunarodna krizna grupa je početkom novmbra 2000. godine objavila studiju, u kojoj se detaljno opisuju sadašnje i bivše pozicije 75 pojedinaca u Republici Srpskoj koji se povezuju s ratnim zločinima, posebno se analizira zašto ti ljudi još uvijek nisu u Tribunalu u Haagu, nego su, ne samo na slobodi, nego i prisutni u političkom, ekonomskom i adminsitrativnom životu manjeg bosanskohercegovačkog entiteta. "Mnogi od njih" stoji u izvještaju, "zbog svojih funkcija, redovno se vidjaju s predstavnicima SFOR, OSCE, UN-a i OHR." Medjunarodna zajednica u potpunosti je svjesna da su oni povezani s ratnim zločinima, ali ipak s njima, ponekad i dnevno, suradjuje. U studiji su na više od 90 stranica ukratko opisani najteži ratni zločini i osobe koja su tada bila ili direktno odgovorna za počinjenje zločine, ili se vjeruje da su, po prirodi stvari, bili na takvim pozicijama da su za zločine znali, poticali ih, ili se s njima slagali. Autori ove studije tvrde da znaju da su neki od pojedinaca koji se u njoj spominju već na “tajnoj listi” Tribunala, ali se uzdržavaju od iznošenja više detalja kako ne bi ometali istrage suda u Haagu. U studiji se obrađuje 18 “najproblematičnijih” opština, plus Distrikt Brčko.Prenosimo kraće izvode iz ove studije Međunarodne krizne grupe i imena pojedinaca koji su u njoj označeni kao “osobe povezane sa ratnim zločinima” u BiH.
BIJELJINA
Srpske snage, zajedno sa paravojnim grupama Tigrovima Željka Ražnatovića-Arkana i Panterama Ljubiše Savića-Mauzera, okupirale su u prvoj sedmici aprila 1992. ovaj grad, nakon čega su raznovrsnim zločinačkim metodama poubijale, zatvorile u koncentracione logore ili protjerale 40-postotno nesrpsko stanovništvo. Danas u Bijeljini žive mnogi koji su učestvovali u ovim zločinima, kao i neki koji su se, sa sličnom «reputacijom», doselili iz drugih krajeva Bosne, kao što je, primjerice, Vlado Vrkeš, drugi čovjek srpskog Kriznog štaba u Sanskom Mostu. Među njima su: Mirko Blagojević, visoki funkcioner Srpske radikalne stranke koji je tokom napada na Bijeljinu komandovao paravojnom skupinom «Mirkovi četnici», a svjedoci u Haagu su ga spominjali i kao nasilnika koji je «djelovao» u konc-logoru Luka u Brčkom.Vojkan Đurković, major u Arkanovim Tigrovima i osoba koja je, protjerujući nesrpsko stanovništvo, opljačkala veliki broj lokalnih Bošnjaka i Hrvata, danas vodi privatnu detektivsku agenciju. Jovan Aćimović, kojega neki izvještaji navode kao osobu odgovornu za konačno protjerivanje nesrpskog stanovništva malo prije potpisivanja Daytonskog sporazuma, danas radi u opštinskoj policiji u Bijeljini.
BRATUNAC I SREBRENICA
Ova dva grada se nalaze uz granicu sa Srbijom i njihovo osvajanje su potpomogle regularne jugoslovenske vojne jedinice. Bratunac je pao u srpske ruke u samom početku rata, kada je između šest i sedam hiljada lokalnih nesrba zatvoreno u koncentracione logore, mučeno, ubijano, a na kraju protjerano, dok je Srebrenica okupirana u julu 1995., nakon čega su, kako se vjeruje, srpske snage hladnokrvno i neselektivno masovno poubijale oko 8.000 Bošnjaka, koji su se predali ili su zarobljeni. Mnogi od lokalnih političara koji su djelovali u vremenu kad su ratni zločini počinjeni, aktivni su i danas. Oni ponavljaju da nikakvi zločini nisu počinjeni, čime doprinose kolektivnom srpskom odbijanju da se suoči sa tim zločinima. Miroslav Deronjić, šef bratunačkog SDS-a, spominje se u procesu Radislavu Krstiću kao Karadžićev «komesar» za Srebrenicu. U jednom dokumentu OHR-a navodi se da je Deronjić nagovarao gen. Mladića da ne ide na pregovore sa srebreničkim Bošnjacima riječima: «Ionako ćemo ih sve pobiti». Danas je član opštinske Skupštine u Bratuncu. Ljubisav Simić, Deronjićev bliski saradnik, smatra se jednim od najodgovornijih za etničko čišćenje Bratunca, danas je također član opštinskog parlamenta.Miodrag Josipović, aktuelni gradonačelnik Bratunca, učestvovao je tokom rata u protjerivanju nesrba na potezu od Srebrenice do Zvornika, vjeruje se da je sudjelovao u masovnom ubijanju srebreničkih Bošnjaka, a smatra se odgovornim i za pokušaj prikrivanja masovnih grobnica. Miladin Simić, Novak Stjepanović-Krke, Zlatko Čelanović, Najdan Mlađenović i Luka Bogdanović također se spominju kao osobe koje svojim ratnim nedjelima odgovaraju foto-robotu Haaškog tribunala, i također se svi dan-danas nalaze u gradovima gdje su počinjeni zločini.
BRČKO
Pored Gorana Jelisića i Ranka Ćesića, koji u Haagu već odgovaraju za zločine počinjene nakon što je u maju 1992. Brčko palo u srpske ruke, više izvještaja i svjedočenja kao jednog od najodgovornijih za zločine počinjene u ovom gradu navode Đorđa Ristanića, koji je danas član prelazne vlade Distrikta Brčko.
ČAJNIČE I RUDO
Aktuelni gradonačelnik Čajniča, Duško Kornjača, smatra se najodgovornijom osobom za neselektivna ubistva, mučenja zarobljenika, uništavanje njihove imovine i etnička čišćenja u području između Čajniča, Rudog i Trebinja. Milorad Živković, trenutno šef čajničke policije, i Dušan Pejović, kandidat SDS-a na predstojećim izborima u BiH, također se u više dokumenata i svjedočenja spominju kao osobe koje su naredile ili počinile ratne zločine u ovom području.
DOBOJ
Za zločine koji su počinjeni nakon što su 1992. srpske snage zauzele Doboj, najodgovornijima se smatraju Milan Ninković, koji je danas direktor jednog velikog lokalnog preduzeća, Andrija Bjelošević, koji je trenutno savjetnik ministra policije RS, Vlado Đurđević, direktor jedne velike dobojske firme i Drago Ljubičić, direktor dobojske Carine.
FOČA
U Haagu se trenutno odvijaju dva procesa za zločine počinjene u Foči, u kojima su optuženi Dragoljub Kunarac, Radomir Kovač, Zoran Vuković i Milorad Krnjojelac. Pored njih, za brojne zločine počinjene u ovom gradu, kojeg su okupacijske vlasti kasnije čak prozvale Srbinje, u studiji Međunarodne krizne grupe navode se još Zoran Vladičić, Miodrag Koprivica, Brane Ćosović i Boro Ivanović, danas svi zaposleni u fočanskoj policiji, zatim Vojislav Bodiroga, član opštinske vlade, Simo Mojević, direktor osnovne škole «Sveti Sava» (od bošnjačkih povratnika – navodi se u studiji ICG-a – očekuje se da svoju djecu šalju u ovu školu), Petar Mihajlović, šef lokalnog udruženja srpskih izbjeglica, kao i najbliži Karadžićevi ratni saradnici Velibor Ostojić, Petko Čančar i Vojislav Maksimović.
GACKO I TREBINJE
Brojni zločini počinjeni u ove dvije hercegovačke opštine najčešće se stavljaju na teret članovima lokalnog srpskog Kriznog štaba, kojeg su sačinjavali Mitar Lazetić, Kostadin Jegdić, Zdravko Zirojević, Vojin Popović, Goran Lučić, zatim Milijan Mirić, trenutno policajac u Gacku, a postoje informacije da se priprema optužnica protiv još devet lokalnih srposkih policajaca. Na listi je i ratni gradonačelnik Trebinja, Božidar Vučurović, za koga se navodi da je i danas vrlo utjecajan u ovom gradu.
HAN PIJESAK
Bogdan Todorović, direktor lokalnog radija, Goran Kanostravac, policajac i Dušan Gašević, član opštinske vlade, navode se kao mogući optuženi za ratne zločine u han Pijesku, opštini gdje vikendicu ima i u nju i dan-danas ponekad dolazi, dvostruko optuženi za genocid, gen Ratko Mladić.
KLJUČ
Marko Adamović, trenutno major vojske RS, Marko Samardžija, čije je današnje zanimanje nepoznato, Milan Tomić, koji je nedavno iz Novog Sada poslao zahtjev za povratak u svoj predratni stan u Ključu, navode se kao vjerovatno najodgovornije osobe za surovo etničko čišćenje ovog grada, tokom kojeg je pobijeno više stotina lokalnih nesrba.
PRIJEDOR
Opština u kojoj su počinjeni zločini genocida i zločina protiv čovječnosti među najstrašnijima u BiH, dosad je u Haag isporučila desetak optuženih, u procesima Omarska i Keraterm. Dodatno, ICG navodi i sljedeće osobe: Ranko Mijić, koji danas vodi privatni biznis, Živko Jović, policajac, Dušan Janković, savjetnik u MUP-u RS, Simo Mišković, penzioner, kao i Slobodan Kuruzović, komandant koncentracionog logora Trnopolje, i Dragan Mrđa-Dado, koga preživjeli navode kao naredbodavca masakra nad 200 nesrba na Korčanskim stijenama.
ROGATICA
Rajko Kušić, oficir vojske bosanskih Srba, Mile Sokolović, funkcioner opštinske vlade i član Socijalističke partije RS i Mladen Vasiljević, trenutno policajac na Palama.
SANSKI MOST
Nakon što je 5. korpus Armije Republike BiH 1995. oslobodio Sanski Most, otkriveni su brojni tragovi o ratnim zločinima u ovom gradu, za koje se, prema izvještaju ICG-a, najodgovornijim smatraju Nedeljko Rašulo, koji je poslije rata odselio u Brčko, već pomenuti Vlado Vrkeš, koji se nalazi u Bijeljini, Mirko Vručinić, koji je pomoćnik šefa prijedorske policije, Drago Vujanić, policajac u Banjoj Luci, Milan Davidović, poslanik u opštini Srpski Sanski Most, Branko Basara, koji se krije u području Prijedora, Pero Čolić, privatni poduzetnik na Palama, Branko Šobot, Gojko Macura, Mićo Praštalo, sva trojica zaposleni u Prijedorskoj policiji, te Daniluško Kajtez, sa trenutnim boravištem u Nišu, u Srbiji.
SOKOLAC
Milan Tupajić, poslanik u entitetskom parlamentu, i Milovan Bjelica, privatni poduzetnik, navode se kao vjerovatno najodgovorniji za ratne zločine počinjene u opštini Sokolac.
TESLIĆ
Četiri osobe se već nalaze u zatvoru Haaškog tribunala za zločine počinjene u ovoj bosanskoj opštini. Pored njih, navode se još: Savo Knežević, pravoslavni sveštenik, Nikola Perišić, privatni poduzetnik, Milan Stanković, visoki oficir vojske RS i Mirko Slavulja, šef dobojske policije.
VIŠEGRAD
Duško Andrić, koji danas u Višegradu živi kao penzioner, Risto Perešić, direktor jednog javnog preduzeća i Momir Savić, privatni poduzetnik navode se kao osobe protiv kojih Tribunal još nije podigao javne optužnice.
VLASENICA
Rajko Dukić, direktor firme Boksit, Goran Visković, radnik obezbjeđenja u opštinskom sudu u Vlasenici, Milenko Stanić i Rade Bjelanović.
ZVORNIK
Dragan Spasojević i Dragomir Vasić, članovi opštinske skupštine, te Branko Grujić, utjecajni lokalni biznismen.
* * *
Šef Međunarodne krizne grupe, James Lyons, kazao je u jednom interviewu: "U Republici Srpskoj ni ne mogu priznati zločine, jer bi se tada ogoljeli temelji na kojima je ovaj entitet stvoren. Ako ovaj izvještaj i neće imati nekog psihološkog efekta na zainteresirane u Republici Srpskoj, imat će svakako na medjunardnu diplomaciju”. Lista imena, koju prenosimo iz ove studije, nije, naravno, zvanična. To nije, barem ne u cjelosti, lista osoba koje je, tajno ili javno, optužio Haaški tribunal. Zvaničan komentar Tribunala o ovoj studiji ICG-a dala nam je nova glasnogovornica Tužilaštva, Florence Hartman:
HARTMAN
Ova lista nema ništa sa Tribunalom i ICG je pravio na svoj način, koji se, naravno, razlikuje od našeg metoda rada. Međutim, izvještaj je veoma zanimljiv i u njemu ima imena koja su nama veoma zanimljiva, ali vam ne mogu reći koja su to imena.
RFE 10. novembar, 2000. godine
http://www.genocid.org/tekst.php?article_id=69
Pod naslovom “Ko su ljudi u vašem susjedstvu” i nadnaslovom “Ratni zločinci u RS”, Međunarodna krizna grupa je početkom novmbra 2000. godine objavila studiju, u kojoj se detaljno opisuju sadašnje i bivše pozicije 75 pojedinaca u Republici Srpskoj koji se povezuju s ratnim zločinima, posebno se analizira zašto ti ljudi još uvijek nisu u Tribunalu u Haagu, nego su, ne samo na slobodi, nego i prisutni u političkom, ekonomskom i adminsitrativnom životu manjeg bosanskohercegovačkog entiteta. "Mnogi od njih" stoji u izvještaju, "zbog svojih funkcija, redovno se vidjaju s predstavnicima SFOR, OSCE, UN-a i OHR." Medjunarodna zajednica u potpunosti je svjesna da su oni povezani s ratnim zločinima, ali ipak s njima, ponekad i dnevno, suradjuje. U studiji su na više od 90 stranica ukratko opisani najteži ratni zločini i osobe koja su tada bila ili direktno odgovorna za počinjenje zločine, ili se vjeruje da su, po prirodi stvari, bili na takvim pozicijama da su za zločine znali, poticali ih, ili se s njima slagali. Autori ove studije tvrde da znaju da su neki od pojedinaca koji se u njoj spominju već na “tajnoj listi” Tribunala, ali se uzdržavaju od iznošenja više detalja kako ne bi ometali istrage suda u Haagu. U studiji se obrađuje 18 “najproblematičnijih” opština, plus Distrikt Brčko.Prenosimo kraće izvode iz ove studije Međunarodne krizne grupe i imena pojedinaca koji su u njoj označeni kao “osobe povezane sa ratnim zločinima” u BiH.
BIJELJINA
Srpske snage, zajedno sa paravojnim grupama Tigrovima Željka Ražnatovića-Arkana i Panterama Ljubiše Savića-Mauzera, okupirale su u prvoj sedmici aprila 1992. ovaj grad, nakon čega su raznovrsnim zločinačkim metodama poubijale, zatvorile u koncentracione logore ili protjerale 40-postotno nesrpsko stanovništvo. Danas u Bijeljini žive mnogi koji su učestvovali u ovim zločinima, kao i neki koji su se, sa sličnom «reputacijom», doselili iz drugih krajeva Bosne, kao što je, primjerice, Vlado Vrkeš, drugi čovjek srpskog Kriznog štaba u Sanskom Mostu. Među njima su: Mirko Blagojević, visoki funkcioner Srpske radikalne stranke koji je tokom napada na Bijeljinu komandovao paravojnom skupinom «Mirkovi četnici», a svjedoci u Haagu su ga spominjali i kao nasilnika koji je «djelovao» u konc-logoru Luka u Brčkom.Vojkan Đurković, major u Arkanovim Tigrovima i osoba koja je, protjerujući nesrpsko stanovništvo, opljačkala veliki broj lokalnih Bošnjaka i Hrvata, danas vodi privatnu detektivsku agenciju. Jovan Aćimović, kojega neki izvještaji navode kao osobu odgovornu za konačno protjerivanje nesrpskog stanovništva malo prije potpisivanja Daytonskog sporazuma, danas radi u opštinskoj policiji u Bijeljini.
BRATUNAC I SREBRENICA
Ova dva grada se nalaze uz granicu sa Srbijom i njihovo osvajanje su potpomogle regularne jugoslovenske vojne jedinice. Bratunac je pao u srpske ruke u samom početku rata, kada je između šest i sedam hiljada lokalnih nesrba zatvoreno u koncentracione logore, mučeno, ubijano, a na kraju protjerano, dok je Srebrenica okupirana u julu 1995., nakon čega su, kako se vjeruje, srpske snage hladnokrvno i neselektivno masovno poubijale oko 8.000 Bošnjaka, koji su se predali ili su zarobljeni. Mnogi od lokalnih političara koji su djelovali u vremenu kad su ratni zločini počinjeni, aktivni su i danas. Oni ponavljaju da nikakvi zločini nisu počinjeni, čime doprinose kolektivnom srpskom odbijanju da se suoči sa tim zločinima. Miroslav Deronjić, šef bratunačkog SDS-a, spominje se u procesu Radislavu Krstiću kao Karadžićev «komesar» za Srebrenicu. U jednom dokumentu OHR-a navodi se da je Deronjić nagovarao gen. Mladića da ne ide na pregovore sa srebreničkim Bošnjacima riječima: «Ionako ćemo ih sve pobiti». Danas je član opštinske Skupštine u Bratuncu. Ljubisav Simić, Deronjićev bliski saradnik, smatra se jednim od najodgovornijih za etničko čišćenje Bratunca, danas je također član opštinskog parlamenta.Miodrag Josipović, aktuelni gradonačelnik Bratunca, učestvovao je tokom rata u protjerivanju nesrba na potezu od Srebrenice do Zvornika, vjeruje se da je sudjelovao u masovnom ubijanju srebreničkih Bošnjaka, a smatra se odgovornim i za pokušaj prikrivanja masovnih grobnica. Miladin Simić, Novak Stjepanović-Krke, Zlatko Čelanović, Najdan Mlađenović i Luka Bogdanović također se spominju kao osobe koje svojim ratnim nedjelima odgovaraju foto-robotu Haaškog tribunala, i također se svi dan-danas nalaze u gradovima gdje su počinjeni zločini.
BRČKO
Pored Gorana Jelisića i Ranka Ćesića, koji u Haagu već odgovaraju za zločine počinjene nakon što je u maju 1992. Brčko palo u srpske ruke, više izvještaja i svjedočenja kao jednog od najodgovornijih za zločine počinjene u ovom gradu navode Đorđa Ristanića, koji je danas član prelazne vlade Distrikta Brčko.
ČAJNIČE I RUDO
Aktuelni gradonačelnik Čajniča, Duško Kornjača, smatra se najodgovornijom osobom za neselektivna ubistva, mučenja zarobljenika, uništavanje njihove imovine i etnička čišćenja u području između Čajniča, Rudog i Trebinja. Milorad Živković, trenutno šef čajničke policije, i Dušan Pejović, kandidat SDS-a na predstojećim izborima u BiH, također se u više dokumenata i svjedočenja spominju kao osobe koje su naredile ili počinile ratne zločine u ovom području.
DOBOJ
Za zločine koji su počinjeni nakon što su 1992. srpske snage zauzele Doboj, najodgovornijima se smatraju Milan Ninković, koji je danas direktor jednog velikog lokalnog preduzeća, Andrija Bjelošević, koji je trenutno savjetnik ministra policije RS, Vlado Đurđević, direktor jedne velike dobojske firme i Drago Ljubičić, direktor dobojske Carine.
FOČA
U Haagu se trenutno odvijaju dva procesa za zločine počinjene u Foči, u kojima su optuženi Dragoljub Kunarac, Radomir Kovač, Zoran Vuković i Milorad Krnjojelac. Pored njih, za brojne zločine počinjene u ovom gradu, kojeg su okupacijske vlasti kasnije čak prozvale Srbinje, u studiji Međunarodne krizne grupe navode se još Zoran Vladičić, Miodrag Koprivica, Brane Ćosović i Boro Ivanović, danas svi zaposleni u fočanskoj policiji, zatim Vojislav Bodiroga, član opštinske vlade, Simo Mojević, direktor osnovne škole «Sveti Sava» (od bošnjačkih povratnika – navodi se u studiji ICG-a – očekuje se da svoju djecu šalju u ovu školu), Petar Mihajlović, šef lokalnog udruženja srpskih izbjeglica, kao i najbliži Karadžićevi ratni saradnici Velibor Ostojić, Petko Čančar i Vojislav Maksimović.
GACKO I TREBINJE
Brojni zločini počinjeni u ove dvije hercegovačke opštine najčešće se stavljaju na teret članovima lokalnog srpskog Kriznog štaba, kojeg su sačinjavali Mitar Lazetić, Kostadin Jegdić, Zdravko Zirojević, Vojin Popović, Goran Lučić, zatim Milijan Mirić, trenutno policajac u Gacku, a postoje informacije da se priprema optužnica protiv još devet lokalnih srposkih policajaca. Na listi je i ratni gradonačelnik Trebinja, Božidar Vučurović, za koga se navodi da je i danas vrlo utjecajan u ovom gradu.
HAN PIJESAK
Bogdan Todorović, direktor lokalnog radija, Goran Kanostravac, policajac i Dušan Gašević, član opštinske vlade, navode se kao mogući optuženi za ratne zločine u han Pijesku, opštini gdje vikendicu ima i u nju i dan-danas ponekad dolazi, dvostruko optuženi za genocid, gen Ratko Mladić.
KLJUČ
Marko Adamović, trenutno major vojske RS, Marko Samardžija, čije je današnje zanimanje nepoznato, Milan Tomić, koji je nedavno iz Novog Sada poslao zahtjev za povratak u svoj predratni stan u Ključu, navode se kao vjerovatno najodgovornije osobe za surovo etničko čišćenje ovog grada, tokom kojeg je pobijeno više stotina lokalnih nesrba.
PRIJEDOR
Opština u kojoj su počinjeni zločini genocida i zločina protiv čovječnosti među najstrašnijima u BiH, dosad je u Haag isporučila desetak optuženih, u procesima Omarska i Keraterm. Dodatno, ICG navodi i sljedeće osobe: Ranko Mijić, koji danas vodi privatni biznis, Živko Jović, policajac, Dušan Janković, savjetnik u MUP-u RS, Simo Mišković, penzioner, kao i Slobodan Kuruzović, komandant koncentracionog logora Trnopolje, i Dragan Mrđa-Dado, koga preživjeli navode kao naredbodavca masakra nad 200 nesrba na Korčanskim stijenama.
ROGATICA
Rajko Kušić, oficir vojske bosanskih Srba, Mile Sokolović, funkcioner opštinske vlade i član Socijalističke partije RS i Mladen Vasiljević, trenutno policajac na Palama.
SANSKI MOST
Nakon što je 5. korpus Armije Republike BiH 1995. oslobodio Sanski Most, otkriveni su brojni tragovi o ratnim zločinima u ovom gradu, za koje se, prema izvještaju ICG-a, najodgovornijim smatraju Nedeljko Rašulo, koji je poslije rata odselio u Brčko, već pomenuti Vlado Vrkeš, koji se nalazi u Bijeljini, Mirko Vručinić, koji je pomoćnik šefa prijedorske policije, Drago Vujanić, policajac u Banjoj Luci, Milan Davidović, poslanik u opštini Srpski Sanski Most, Branko Basara, koji se krije u području Prijedora, Pero Čolić, privatni poduzetnik na Palama, Branko Šobot, Gojko Macura, Mićo Praštalo, sva trojica zaposleni u Prijedorskoj policiji, te Daniluško Kajtez, sa trenutnim boravištem u Nišu, u Srbiji.
SOKOLAC
Milan Tupajić, poslanik u entitetskom parlamentu, i Milovan Bjelica, privatni poduzetnik, navode se kao vjerovatno najodgovorniji za ratne zločine počinjene u opštini Sokolac.
TESLIĆ
Četiri osobe se već nalaze u zatvoru Haaškog tribunala za zločine počinjene u ovoj bosanskoj opštini. Pored njih, navode se još: Savo Knežević, pravoslavni sveštenik, Nikola Perišić, privatni poduzetnik, Milan Stanković, visoki oficir vojske RS i Mirko Slavulja, šef dobojske policije.
VIŠEGRAD
Duško Andrić, koji danas u Višegradu živi kao penzioner, Risto Perešić, direktor jednog javnog preduzeća i Momir Savić, privatni poduzetnik navode se kao osobe protiv kojih Tribunal još nije podigao javne optužnice.
VLASENICA
Rajko Dukić, direktor firme Boksit, Goran Visković, radnik obezbjeđenja u opštinskom sudu u Vlasenici, Milenko Stanić i Rade Bjelanović.
ZVORNIK
Dragan Spasojević i Dragomir Vasić, članovi opštinske skupštine, te Branko Grujić, utjecajni lokalni biznismen.
* * *
Šef Međunarodne krizne grupe, James Lyons, kazao je u jednom interviewu: "U Republici Srpskoj ni ne mogu priznati zločine, jer bi se tada ogoljeli temelji na kojima je ovaj entitet stvoren. Ako ovaj izvještaj i neće imati nekog psihološkog efekta na zainteresirane u Republici Srpskoj, imat će svakako na medjunardnu diplomaciju”. Lista imena, koju prenosimo iz ove studije, nije, naravno, zvanična. To nije, barem ne u cjelosti, lista osoba koje je, tajno ili javno, optužio Haaški tribunal. Zvaničan komentar Tribunala o ovoj studiji ICG-a dala nam je nova glasnogovornica Tužilaštva, Florence Hartman:
HARTMAN
Ova lista nema ništa sa Tribunalom i ICG je pravio na svoj način, koji se, naravno, razlikuje od našeg metoda rada. Međutim, izvještaj je veoma zanimljiv i u njemu ima imena koja su nama veoma zanimljiva, ali vam ne mogu reći koja su to imena.
RFE 10. novembar, 2000. godine
http://www.genocid.org/tekst.php?article_id=69
#30
Višegrad
HOROR FILM" U VIŠEGRADU
Načelnik Službe specijalne policije Republike Srpske, Dragan Lukač, nedavno je izrazio svoje zgražanje zbog zločina koje su tokom rata počinile srpske paravojne snage u Višegradu, gradu na Drini. Lukač je priče o tim ubistvima uporedio s “horor filmom”. “Svi u RS”, rekao je, “moraju da se ograde od takvih stvari”.
Međunarodni sud je izdao optužnice protiv tri osobe na osnovu nekih od zločina počinjenih u Višegradu. Ti optuženi su Milan Lukić, njegov rođak Sredoje Lukić (obojica su i dalje na slobodi) i Mitar Vasiljević, kome je pred Međunarodnim sudom održan postupak u kojem je proglašen krivim i pravosnažnom presudom osuđen na petnaest godina zatvora. Milan i Sredoje Lukić su u srodstvu sa Sretenom Lukićem, visokim policijskim funkcionerom u Srbiji, kojeg Međunarodni sud tereti za učešće u zločinima počinjenim na Kosovu tokom 1998. i 1999. godine.
Međunarodni sud je Milana i Sredoja Lukića optužio za ubistvo, premlaćivanje, mučenje, terorisanje i nezakonito zatvaranje bosanskih Muslimana i drugih nesrba. U optužnici Međunarodnog suda, Milan Lukić i Mitar Vasiljević terete se da su 7. juna 1992, na obali reke Drine, pucali na sedam muškaraca, bosanskih Muslimana, ubivši petoricu od njih. Milan Lukić se sam tereti da je 10. juna 1992, na obali reke Drine, pucao i time prouzročio smrt sedam drugih muškaraca, bosanskih Muslimana, te da je tog istog meseca ubio jednu ženu, bosansku Muslimanku, u višegradskom naselju Potok.
U optužnici se dalje navodi da su 14. juna 1992. Milan i Sredoje Lukić prisilili približno 65 žena, dece i staraca, bosanskih Muslimana, da uđu u jednu kuću u Pionirskoj ulici, u višegradskom naselju Nova Mahala. Nakon što su ti ljudi u njoj zaključani, kuća je zapaljena, a Milan i Sredoje Lukić su iz automatskog oružja pucali na sve one koji su pokušavali da pobegnu kroz prozore. U optužnici se navodi da su tom prilikom pobijene skoro sve osobe zatvorene u kući, uključujući 17 dece starosti od dva dana do 14 godina.
Prema navodima optužnice, Milan i Sredoje Lukić su 27. juna 1992. počinili sličan zločin, prisilivši približno 70 bosanskih Muslimana da uđu u jednu kuću u višegradskom naselju Bikavac, nakon čega su zabarikadirali izlaze i aktivirali nekoliko eksplozivnih naprava. Samo jedna osoba je preživela. Na spisku identifikovanih žrtava koji je priložen uz optužnicu, nalaze se i imena dve bebe, jedne petogodišnje devojčice i troje dece između osam i devet godina.
Pored optužbi u vezi sa ovim događajima, optužnica Međunarodnog suda takođe tereti Milana i Sredoja Lukića za premlaćivanja muškaraca, bosanskih Muslimana, zatvorenih u kasarni u Uzamnici od avgusta 1992. do oktobra 1994. Zajedno s drugim pripadnicima paravojne jedinice pod komandom Milana Lukića, oni su zatvorenike više puta udarali pesnicama, kundacima pušaka i drvenim palicama, i šutirali ih čizmama.
Tribunal u Hagu nije jedini koji traga za Milanom Lukićem. Njegovo hapšenje traže i pravosudni organi Republike Srbije. U septembru 2003, Okružni sud u Beogradu sudio je Milanu Lukiću u odsustvu i osudio ga za direktno učešće u otmici i ubistvu 16 Muslimana u mestu Sjeverin 1992. godine.
Dana 29. novembra 2002, Međunarodni sud je proglasio Mitra Vasiljevića krivim za učestvovanje u ubistvima na reci Drini 7. juna 1992. Pretresno veće je u presudi navelo da su muškarci, bosanski Muslimani, bili prisiljeni da se postroje na obali, nakon čega je u njih pucano s leđa dok su preklinjali da im se poštede životi. Kad je primećeno da je jedna od žrtava i dalje živa i da leži u vodi, neki od ubica je u njega pucao izbliza. Dvojica preživeli su se pravili da su mrtvi i tako uspeli da pobegnu. Pretresno veće je oslobodilo Mitra Vasiljevića krivice za učešće u ubistvima u Pionirskoj ulici nakon što je utvrdilo da je Vasiljević dostavio uverljive dokaze da nije mogao biti prisutan na mestu zločina u vreme kada su se ta ubistva desila.
Načelnik Službe specijalne policije, Dragan Lukač, izrazio je svoj šok u vezi sa pričama koje je čuo o ubistvima u Višegradu sledećim rečima: “Bio sam u ratu i svašta sam vidio, ali informacije i priče o Lukićima su bile takve da sam se i sam zgrozio na stvari koje su radili u ratu. Niko ne govori o tome da su ti ljudi pobili stotine nevinih ljudi, žena, djece i ne znam koga još, na hladnokrvan i svirep način”.
Prvobitna optužnica protiv Milana i Sredoja Lukića izdata je u oktobru 1998. Oni su i dalje u bekstvu.
Outreach Program
http://www.genocid.org
HOROR FILM" U VIŠEGRADU
Načelnik Službe specijalne policije Republike Srpske, Dragan Lukač, nedavno je izrazio svoje zgražanje zbog zločina koje su tokom rata počinile srpske paravojne snage u Višegradu, gradu na Drini. Lukač je priče o tim ubistvima uporedio s “horor filmom”. “Svi u RS”, rekao je, “moraju da se ograde od takvih stvari”.
Međunarodni sud je izdao optužnice protiv tri osobe na osnovu nekih od zločina počinjenih u Višegradu. Ti optuženi su Milan Lukić, njegov rođak Sredoje Lukić (obojica su i dalje na slobodi) i Mitar Vasiljević, kome je pred Međunarodnim sudom održan postupak u kojem je proglašen krivim i pravosnažnom presudom osuđen na petnaest godina zatvora. Milan i Sredoje Lukić su u srodstvu sa Sretenom Lukićem, visokim policijskim funkcionerom u Srbiji, kojeg Međunarodni sud tereti za učešće u zločinima počinjenim na Kosovu tokom 1998. i 1999. godine.
Međunarodni sud je Milana i Sredoja Lukića optužio za ubistvo, premlaćivanje, mučenje, terorisanje i nezakonito zatvaranje bosanskih Muslimana i drugih nesrba. U optužnici Međunarodnog suda, Milan Lukić i Mitar Vasiljević terete se da su 7. juna 1992, na obali reke Drine, pucali na sedam muškaraca, bosanskih Muslimana, ubivši petoricu od njih. Milan Lukić se sam tereti da je 10. juna 1992, na obali reke Drine, pucao i time prouzročio smrt sedam drugih muškaraca, bosanskih Muslimana, te da je tog istog meseca ubio jednu ženu, bosansku Muslimanku, u višegradskom naselju Potok.
U optužnici se dalje navodi da su 14. juna 1992. Milan i Sredoje Lukić prisilili približno 65 žena, dece i staraca, bosanskih Muslimana, da uđu u jednu kuću u Pionirskoj ulici, u višegradskom naselju Nova Mahala. Nakon što su ti ljudi u njoj zaključani, kuća je zapaljena, a Milan i Sredoje Lukić su iz automatskog oružja pucali na sve one koji su pokušavali da pobegnu kroz prozore. U optužnici se navodi da su tom prilikom pobijene skoro sve osobe zatvorene u kući, uključujući 17 dece starosti od dva dana do 14 godina.
Prema navodima optužnice, Milan i Sredoje Lukić su 27. juna 1992. počinili sličan zločin, prisilivši približno 70 bosanskih Muslimana da uđu u jednu kuću u višegradskom naselju Bikavac, nakon čega su zabarikadirali izlaze i aktivirali nekoliko eksplozivnih naprava. Samo jedna osoba je preživela. Na spisku identifikovanih žrtava koji je priložen uz optužnicu, nalaze se i imena dve bebe, jedne petogodišnje devojčice i troje dece između osam i devet godina.
Pored optužbi u vezi sa ovim događajima, optužnica Međunarodnog suda takođe tereti Milana i Sredoja Lukića za premlaćivanja muškaraca, bosanskih Muslimana, zatvorenih u kasarni u Uzamnici od avgusta 1992. do oktobra 1994. Zajedno s drugim pripadnicima paravojne jedinice pod komandom Milana Lukića, oni su zatvorenike više puta udarali pesnicama, kundacima pušaka i drvenim palicama, i šutirali ih čizmama.
Tribunal u Hagu nije jedini koji traga za Milanom Lukićem. Njegovo hapšenje traže i pravosudni organi Republike Srbije. U septembru 2003, Okružni sud u Beogradu sudio je Milanu Lukiću u odsustvu i osudio ga za direktno učešće u otmici i ubistvu 16 Muslimana u mestu Sjeverin 1992. godine.
Dana 29. novembra 2002, Međunarodni sud je proglasio Mitra Vasiljevića krivim za učestvovanje u ubistvima na reci Drini 7. juna 1992. Pretresno veće je u presudi navelo da su muškarci, bosanski Muslimani, bili prisiljeni da se postroje na obali, nakon čega je u njih pucano s leđa dok su preklinjali da im se poštede životi. Kad je primećeno da je jedna od žrtava i dalje živa i da leži u vodi, neki od ubica je u njega pucao izbliza. Dvojica preživeli su se pravili da su mrtvi i tako uspeli da pobegnu. Pretresno veće je oslobodilo Mitra Vasiljevića krivice za učešće u ubistvima u Pionirskoj ulici nakon što je utvrdilo da je Vasiljević dostavio uverljive dokaze da nije mogao biti prisutan na mestu zločina u vreme kada su se ta ubistva desila.
Načelnik Službe specijalne policije, Dragan Lukač, izrazio je svoj šok u vezi sa pričama koje je čuo o ubistvima u Višegradu sledećim rečima: “Bio sam u ratu i svašta sam vidio, ali informacije i priče o Lukićima su bile takve da sam se i sam zgrozio na stvari koje su radili u ratu. Niko ne govori o tome da su ti ljudi pobili stotine nevinih ljudi, žena, djece i ne znam koga još, na hladnokrvan i svirep način”.
Prvobitna optužnica protiv Milana i Sredoja Lukića izdata je u oktobru 1998. Oni su i dalje u bekstvu.
Outreach Program
http://www.genocid.org
#38
"(Ne rekoh li ti vec jednom
Da o meni zaista ne znaš ništa -
Da ne znaš ništa o mome luku i strijeli
Da ništa ne znaš o mome štitu i macu
Da nemaš pojma o tim
Ljutim oruzjima
Da ne znaš ništa o mome bijednom tijelu
Niti kakav on zarki plamen
U sebi
Ima)
Cekam te
Jer te znam
Doci ceš opet jednog dana
(Zakleo si se cvrsto na to
Na kalezu na krizu na oštrici maca
Pijan od pojanja prokletstva i dima tamjana)
Pa
Dodji
Navikao sam davno na tvoje pohode
Kao na neke velike bolesti
Što stizu iz daleka"
-
uvjek dobar gost
- Posts: 7109
- Joined: 12/12/2005 14:51
- Location: blizu Merkura
#40
Onaj osjecaj, kad ti se srce stegne a suza krene, ljut si tuzan i bjesan u isto vrijeme... a nisi siguran na koji nacin da se izrazis...
Zaboraviti nikad necu, jer ne smijem, jer znam i svjestan sam, nisam dao obraz i bas zbog njega neki dogadjaji ostaju vjecno zabiljezeni u mojoj glavi, srcu i dushi...
Zaboraviti nikad necu, jer ne smijem, jer znam i svjestan sam, nisam dao obraz i bas zbog njega neki dogadjaji ostaju vjecno zabiljezeni u mojoj glavi, srcu i dushi...
#41
A young boy carrying water up a hill on his bicycle takes a break on Tuesday May 30, 1995. After NATO forces bombed Bosnian Serb targets last week water supplies and some gas and electrical supplies to the besieged Bosnian capital have been cut off.
Associated Press photo
#42
Two unidentified French UNPROFOR soldiers sit handcuffed together at an un-named facility in the Grbavica district of Sarajevo, which is under Serb control, Monday May 29, 1995. Bosnian Serbs are holding nearly 370 U.N. peacekeepers hostage as shields against further NATO attacks and seems set on escalating their confrontation.
Associated Press photo
#46
Gledam i citam vec dva dana. Pokusavam da nesto napisem, a ne mogu sve me nesto davi u grlu. Nisam zaboravila, jer je preduboko urezano u srcu i svijesti. Koliko god mislim da su traume iza mene varam se, sve je kao da je juce bilo. Treba pokazivati slike, treba govoriti sta je na srcu. Nadam se da se nece nikada zaboraviti.
#47
isto kao kod mene...vesela wrote:Gledam i citam vec dva dana. Pokusavam da nesto napisem, a ne mogu sve me nesto davi u grlu. Nisam zaboravila, jer je preduboko urezano u srcu i svijesti. Koliko god mislim da su traume iza mene varam se, sve je kao da je juce bilo. Treba pokazivati slike, treba govoriti sta je na srcu. Nadam se da se nece nikada zaboraviti.
