mali doprinos vremenu interpretacije iz... Da Vinci code.....Langdon had once walked the Louvre's entire perimeter, an astonishing three-mile journey....
Despite the estimated five days it would take a visitor to properly appreciate the 65,300 pieces of art in this building,..most tourists chose an abbreviated experience Langdon referred to as "Louvre Lite"
—a—full—sprint—through—the—museum
Art Buchwald had once boasted he'd seen all three masterpieces in five minutes and fifty-six seconds....
O VREMENU UMJETNOSTI I O VREMENU INTERPRETACIJE
Moderator: Chloe
-
CiCiban
- Posts: 2075
- Joined: 17/02/2002 00:00
#26
-
Kwaheri
- Posts: 3273
- Joined: 30/04/2004 12:33
#27
pitt wrote:Fini linkovi :
http://www.lacma.org/islamic_art/islamic.htm
http://www.lacma.org/art/perm_col/ancient/ancient.htm
-
Shoba
- Posts: 1734
- Joined: 24/11/2003 00:00
#28
evo jos jedan biser nase kritike. Ovaj put necu nikoga imenovati, ali samo pogledajte sadrzaj......cista besmislica...
Odnos crne i bijele boje
Slikarstvo Muje Sulje se razvija u sirokom spektru varijacija cija konfiguracija ovisi o gesti i bojenom spektru. Gesta je siroka i razvija se u nepredvidjenom pravcu. Gesta stvara reljef koji se razvija u prostoru slike, bilo da krece iz nekog centra unutar slike ili svoje polaziste nalazi izvan slike, i tako, na svoj nacin, sugerise punu slobodu. Ponekad gestika dobiva kaligrafske karakteristike, poprima cvrstu unutarnju arhitektoniku, ali se nikada ne preobrazava u zadatost koja bi dokidala umjetnikovu slobodu.
Osnovu na kojoj se razvija likovni univerzum Muje Sulje cini odnos crne i bijele boje. Taj odnos je zasnovan na umjetnikovoj intuiciji i on se formulira bez unaprijed stvorenih zakonitosti. Ali postoji jedna distinkcija u kojoj se prelamaju odnosi ssvijesti i onog nagonskog: potez crnom bojom ne ostaje u slobodnoj bjelini osnove na kojoj se formulira slika, bijeli prostori se artikuliraju gotovo na istovjetan nacin kao sto se formuliraju i crna polja, samo se razlika ocituje u nacinu nanosenja jedne ili druge boje. Crna boja se nanosi mnogo energicnijim potezom, dukturi su razudjeniji i imaju razlicite svoje formativne karakteristike: ti potezi se krecu u dijagonalama, lome se, teku nekom kruznom putanjom, ali se nikada ne svode u kruznicu. Trgagovi crne boje se nanose u debljim namazima i crna boja uistinu predstavlja dominantu u slikarstvu Muje Sulje. Ali ona u sebi ne nosi snagu simbola, upucivanja na nesto izvan nje, na slici je ona u sluzbi oblikovanja vizualnog polja i oslobodjena je bilo kakvog konteksta. Nasuprot njoj, bijela se boja uglavnom nanosi kratkim sirokim potezima i ona zapravo progriza kompaktnost crne ili pak, na svoj nacin, dovodi crnu do odredjenog “uredovanja”, kultiviranja i pojacavanja vizualnog karaktera. Time crna boja pocinje bivati nosiocem nekog svog unutarnjeg zarenja, neke svoje prosvijetljene punine. Stoga, jedna od najvidljivijih artificijelnih karakteristika slikarskog postupka jeste upravo to “kultiviranje” crne boje, trazenje u njoj odsjaja plemenitosti koji mnogi slikari, konceptom svoje inspiracije, zatomljuju u njoj.
Odnos crne i bijele boje
Slikarstvo Muje Sulje se razvija u sirokom spektru varijacija cija konfiguracija ovisi o gesti i bojenom spektru. Gesta je siroka i razvija se u nepredvidjenom pravcu. Gesta stvara reljef koji se razvija u prostoru slike, bilo da krece iz nekog centra unutar slike ili svoje polaziste nalazi izvan slike, i tako, na svoj nacin, sugerise punu slobodu. Ponekad gestika dobiva kaligrafske karakteristike, poprima cvrstu unutarnju arhitektoniku, ali se nikada ne preobrazava u zadatost koja bi dokidala umjetnikovu slobodu.
Osnovu na kojoj se razvija likovni univerzum Muje Sulje cini odnos crne i bijele boje. Taj odnos je zasnovan na umjetnikovoj intuiciji i on se formulira bez unaprijed stvorenih zakonitosti. Ali postoji jedna distinkcija u kojoj se prelamaju odnosi ssvijesti i onog nagonskog: potez crnom bojom ne ostaje u slobodnoj bjelini osnove na kojoj se formulira slika, bijeli prostori se artikuliraju gotovo na istovjetan nacin kao sto se formuliraju i crna polja, samo se razlika ocituje u nacinu nanosenja jedne ili druge boje. Crna boja se nanosi mnogo energicnijim potezom, dukturi su razudjeniji i imaju razlicite svoje formativne karakteristike: ti potezi se krecu u dijagonalama, lome se, teku nekom kruznom putanjom, ali se nikada ne svode u kruznicu. Trgagovi crne boje se nanose u debljim namazima i crna boja uistinu predstavlja dominantu u slikarstvu Muje Sulje. Ali ona u sebi ne nosi snagu simbola, upucivanja na nesto izvan nje, na slici je ona u sluzbi oblikovanja vizualnog polja i oslobodjena je bilo kakvog konteksta. Nasuprot njoj, bijela se boja uglavnom nanosi kratkim sirokim potezima i ona zapravo progriza kompaktnost crne ili pak, na svoj nacin, dovodi crnu do odredjenog “uredovanja”, kultiviranja i pojacavanja vizualnog karaktera. Time crna boja pocinje bivati nosiocem nekog svog unutarnjeg zarenja, neke svoje prosvijetljene punine. Stoga, jedna od najvidljivijih artificijelnih karakteristika slikarskog postupka jeste upravo to “kultiviranje” crne boje, trazenje u njoj odsjaja plemenitosti koji mnogi slikari, konceptom svoje inspiracije, zatomljuju u njoj.