bokakotorska wrote:Uuuuu ne ide bez TVa da hebe zec zeca
a)
Kako ono rece jedan veliki covek, jedan od najvecih koga je izrodila Bosna - budale koje slede slepog psa ?
Sa jugoslovenskog stanovista nemam sta da dodam - istorija je to i potvrdila. Sta je taj gradio nije jasno ali je izgradio najvecu sramotu svom narodu, sasvim sigurno.
b)
Ovaj drugi je atentat na coveka koji je stvorio Jugoslaviju. Sta je reci fasisticki psi pomorise mnoge sirom sveta. Medju prvima i njega.
Nisam siguran da si dobro nazvao ovakvu slagalicu objektivnoscu, naime radi se o neuporedivim likovima. Ali ide sjajno u kontekstu vremena, velikih plementih htenja sa jedne strane i fasistickog mraka u koji su se ta htenja zaplela sa druge.
Tesko vreme, a povrh svega i te satro studentske demonstracije
, ajde rechi neku o tim iz 33ce.
Pitam se pitam hoce li nam to izvesti na topic o Kraljevini i nekog rumenog drugara u sluzbi nauke
Vidim ja da Ti bjezish od studentskih nemira (u Beogradu) k'o kralj iz kraljevine
( pravim se da ne znam razlog
)
Autora teksta dole napisanog
necu spomenuti,
samo da vidim Tvoj komentar:
""U vreme srpske revolucije 1804-1815. svi su politički projekti (sem jednog koji je stavljan na papir iz političke nužde) polazili od toga da su Bosna i Hercegovina, Dalmacija i Dubrovnik jedna nacionalna celina, zajedno sa Beogradskim pašalukom i Crnom Gorom. Ideju o Slavenoserbskom carstvu stvorili su pisci iz evropskog i srpskog kruga racionalista, oko nemačkog pisca Avgusta L. Šlecera. Bio je u službi ruskog cara i imao zadatak da skuplja članove Akademije nauka. Njegovi učenici sa univerziteta u Getingenu, Andrej S. Kajsarov i Aleksandar I. Turgenjev, posetili su 1804. Beograd, pre nego je bio od srpskih ustanika oslobođen. U Sremskim Karlovcima bili su gosti episkopa Stratimirovića, koji se dopisivao sa Šlecerom. U Trstu ih je ugostio Dositej Obradović i od njega u Rusiju odneli prepis refrena pesme Vostani Serbije. Mitropolit Petar Prvi Cetinjski svoj projekat o Slavenoserbskom carstvu sa prestonicom u Dubrovniku prethodno je stvarao u korespondenciji sa episkopom Stratimirovićem. Pre izbijanja Prvog srpskog ustanka, u Hercegovini i Dalmaciji su bile tajno stvorene jedinice za ustanak sastavljene od pravoslavnog i katoličkog stanovništva.
U političkom pogledu, ujedinjenje Bosne i Hercegovine u srpskoj državi bilo je ostvareno u vreme Velike istočne krize 1875-1876. Iz Bosne i Hercegovine je već u prvim mesecima ustanka, nakon avgusta 1875, prebegla na habzburšku stranu polovina srpskog pravoslavnog naroda. Kako je u prvom popisu stanovništva, rađenom po evropskim zahtevima 1879, stanovništvo u obe pokrajine iznosilo 1,100.000 ljudi, a broj prebeglica rastao iznad 220.000 u početku, za još 70.000 posle, mora se zaključiti da je tada više od 50 odsto pravoslavnog stanovništva bilo etnički očišćeno iz Bosne i Hercegovine. Nakon objave rata Srbije i Crne Gore protiv Turske, na Vidovdan 28. juna 1876, proglašeno je ujedinjenje Bosne sa Srbijom i Crne Gore sa Hercegovinom. Cela teritorija od Timoka do Une predstavljala je srpsku federativnu državu, pri čemu bi na crnogorski deo otpadao prostor od Neretve do Lim
Proklamovanje državnog ujedinjenja Bosne i Hercegovine u jedinstvenu federaciju srpskog naroda 1876. dovelo je do otpora Austrougarske i velikih evropskih sila. (...)
Velike sile su na Carigradskoj konferenciji, krajem 1876, početkom 1877, stvorile projekat pretvaranja Bosne i Hercegovine u autonomnu državu pod sultanovim suverenitetom. Sâm Andraši je objašnjavao da Bosna i Hercegovina nema svoju nacionalnu svest, nemaju jedinstveno biće (Sein), pa od toga postoji opasnost da se zaista može stvoriti jedna velika srpska država na Balkanu. Carigradska konferencija velikih sila tada je stvorila program autonomne države sa jednim guvernerom koga bi postavljao turski sultan, uz odobrenje velikih sila. U Narodnoj skupštini kao zakonodavnom telu pravoslavni i muslimani bi imali po dve petine poslanika, a katolici jednu. Država bi bila podeljena u kantone, čije je guvernere postavljao sultan iz većinskog naroda u kantonu. Postojala su i kantonalna veća, a vojsku je zamenjivala milicija organizovana od mešanog verskog sastava.
Kraj Kalajevog projekta Privremeno proglašenje "bosanske nacije" i "bosanskog jezika" trajalo je do smrti njihovog tvorca Benjamina Kalaja. To je nakon 1903. napušteno, u istorijskim uslovima sporazuma srpskih muslimanskih predstavnika na tajnom zborovanju u Slavonskom Brodu 1901. o stvaranju zajedničke srpske nacionalnosti. Muslimani su prihvatali etničko srpsko ime za narod i jezik.
Sve do ustavnih promena 1974. u socijalističkoj jugoslovenskoj državi glavni projekti i ostvarenja federativne strukture države zaobilazili su zahteve da se federalne jedinice odrede na etničkoj osnovi. U kraljevskoj Jugoslaviji postojale su dve ideološke platforme za rešavanje hrvatskog pitanja i davanja Hrvatima njihove autonomne banovine. Prva je razrađivana u krugu predsednika vlade Milana Stojadinovića i jednostavno se nazivala "amputiranjem Hrvatske". Drugim rečima, nije se očekivalo nemoguće sporazumevanje neprijateljski raspoloženih političara da se o razgraničenju na demokratski način sporazumeju. (...)
Druga formula federalnog rešavanja hrvatskog pitanja u Jugoslaviji završila je stvaranjem Hrvatske banovine 1939. Autonomna Hrvatska je dobila svoga bana, svoju administraciju, monetu i oružane formacije policije i "Seljačke straže." Ovo rešenje nije plod demokratske procedure. Doneto je u uslovima opasnosti agresije na jugoslovensku državu i glavno polazište bio je pritisak britanskih krugova. Nije do kraja istraženo ko je i kada stvorio nacrt granica Banovine Hrvatske, u koje su smeštene sve oblasti ranije Vojne granice, koja je sačinjavala oko trećinu hrvatske teritorije. (...)
Socijalistička Federativna Jugoslavija je samo u slovenačkom i makedonskom slučaju razdvajala republike po etničkom principu. Posle strahota pokušaja istrebljenja srpskog stanovništva u vreme okupacije, sa žrtvama koje se procenjuju na oko milion nevinih ljudi, usvojen je princip istorijskog razgraničenja. Hrvatski narod je prvi put u jednoj državi bio ujedinjen 1918, a dobio svoju autonomiju u jugoslovenskoj državi 1939. U socijalističkoj Jugoslaviji se izbegavao pokušaj razdvajanja nacionalnih područja Bosne i Hercegovine i Hrvatske. Maršal Tito je objasnio da su granice između jugoslovenskih republika samo tamne šare na belom mermeru koje mermer učvršćuje, a ne rastresaju iznutra. U vreme zasedanja AVNOJ-a, kada su ove granice stvorene.
Titova uloga Ustav Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine 1974. imao je odredbu da narod ima pravo da menja granicu republike merodavnim postupcima pristanka dvotrećinske većine. Član peti Prvog dela ustava propisivao je da "teritorij Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine sačinjavaju područja opština. Teritorija, odnosno granice Republike mogu se menjati odlukom Skupštine Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine samo u skladu sa izraženom voljom stanovništva odgovarajućeg područja i opštim interesima Republike, a na osnovu sporazuma sa susjednom republikom." Naredni član Ustava je propisivao da svaki stanovnik uživa pravo republičkog državljanstva, ali je u isto vreme "svaki državljanin SR BiH istovremeno i državljanin SFR Jugoslavije". Ustav priznaje pravo građana da se u različitim republikama smatraju pripadnicima svoje nacije, bez obzira na republičku izdvojenost. Ove ustavne odredbe su poništene amandmanima LXII i LXX, koji su objavljeni 31. jula 1990. U prvom amandmanu stoji da se granice mogu menjati samo odlukom Narodne skupštine republike, izjašnjavanjem birača putem opšteg referenduma, dvotrećinskom većinom. U skupštini je formiran Savjet za pitanja ostvarivanja ravnopravnosti naroda i narodnosti Bosne i Hercegovine sa po 20 poslanika iz svakog naroda. Oni se ne mogu nadglasavati, a odluku donosi dvotrećinska većina poslanika skupštine. Ovo je vreme kada su Hrvati i muslimani već bili formirali svoje političke stranke. Muslimanska stranka demokratske akcije, pod vođstvom antisemitskog i pronacističkog pokreta Mladih muslimana iz doba rata, formirana je 26. maja 1990. Hrvatska stranka je usvojila program saveza sa muslimanskom strankom, sa zajedničkim ciljem odvajanja srpske države istočno od reke Drine."
Kraljevina SHS
ne razumijem zashto se nisu Makedonci spomenuli i ravnopravno ushli u kraljevinu? Sho su Slovenci zasluzili , a Makedonci nisu ?
p.s. evo i tvoja "bleda kopija sa severa"
se "ukazuje" na temi
