prog321 wrote:Pokušati ću kao djetetu sa slikovnicom da ti objasnim.
Uzmi primjer Stefana Nemanje. Prvog srpskog vladara. Tri put mjenjao vjeru. Prvo pravoslavlje . Rim ponudi novca i oružja. On primi katoličanstvo. Carigrad vidi ponudu Rima i udupla je. Onda se Stefan vrati pravoslavlju.
E tako se Kršćanstvo širilo. Običan narod nije imao veze sa tim da li jedan dan se krste sa tri drugi sa pet prstiju.
Onako kako im vladar kaže tako će i raditi.
Čirilo i Metodije su bili emisari Carigrada. Nudili su vladarima upravo to . Oružje i novac u zamjenu da stanu pod carigradsku sferu uticaja.
Tako se svaka religija na svijetu širila.
Pobogu, koliko ti imaš godina?
Kao prvo, Stefan Nemanja nije tri puta menjao veru.
Pominje se samo drugo krštenje, kad je definitivno prešao u pravoslavlje.
S obzirom da je rodjen na teritoriji koja je u to vreme bila pod rimskim uticajem, pretpostavlja se da je prvo krštenje bilo po katoličkom obredu.
Ćirilo i Metodije išli i nudili novac i oružje?
Veću glupost priznajem odavno nisam pročitao.
Zaista, da ne širimo priču, jer ko zna šta sve još možemo pročitati, poenta moje priče je da se pravoslavlje i nije baš moralo na silu nametati.
Pre svega, u ono vreme Vizantija je u odnosu na zapadnu evropu bila ono što je Amerika danas u odnosu na Mozambik.
Carigrad je bio milionski grad u vreme dok su Pariz i London imali desetak hiljada stanovnika.
Ono što još važnije, za razliku od rigidne i centralizovane katoličke crkve, pravoslavna je bila mnogo liberalnija u pogledu organizacije, pa je dozvoljavala bogosluženje na narodnom jeziku, iz čega su se kasnije razvile i zasebne nacionalne autokefalne pravoslavne crkve.
Zato je Slovenima pravoslavlje bilo prijemčivije od katoličanstva.
Zato su i Rusi postali pravoslavci, a ne zato što su im Ćirilo i Metodije doneli novac i oružje.
Zato se i moravski knez Rastislav čim se malo oslobodio franačkih stega, obratio vizantijskom caru da pošalje emisare koji će hrišćanstvo propovedati na slovenskom jeziku.
I u Bosnu je hrišćanstvo stiglo sa istoka.
Čak su i u Hrvatskoj dugo vreme morali istrebljivati popove glagoljaše.
